Terug naar Singapore

Nee, familie, nee vrienden, nee alle andere lieve mensen die ik ken. Ik ga niet écht terug. Tenminste, niet in de nabije toekomst 😉 

Netflix & bier

Gisteren was ik naar de pilates les geweest en donderdagavond vind ik één van de lekkerste avonden van de week. Bijna weekend, maar nog niet helemaal. Nog wel even goed en gezond eten, sporten. Maar daarna kan er best een glutenvrij biertje open. 

Zo ook gisteren. Eentje. En eigenlijk vooral voor het gevoel. Drukke week, veel nieuwe kansen en mooie contacten gelegd. (Zojuist ook de bekendmaking als nieuw teamlid van I am a foodie inclusief eerste blog 😉 ) Heerlijk uitgesloofd bij de sportles (ik kan vandaag niet meer lopen) en op de bank ploffen. Balans, ik houd er van 😉 Dat houdt me vrolijk 🙂

Vaak kijken we ’s avonds samen nog een aflevering van een serie. Gisteren was het na 100 jaar weer eens tijd voor een aflevering van Chef’s Table. We ‘moesten’ nog maar 1 aflevering van seizoen 5 (6 staat al klaar). Een dame uit Thailand, waar ik al vaker leuke verhalen over had gehoord. In restaurant Bo.Lan kookt Bo Songvisava samen met haar man & team. 

“Als je niet van spicy houdt, ga je maar weg.” Ze doet vooral geen concessies voor toeristen. Ze blijft bij wat ze gelooft. Ze laat je het échte Thaise eten proeven, niet de toeristen-versie van de straat, niet de concessies qua smaak en ingrediënten. Het echte, het verse, het duurzame. Een lange weg heeft ze afgelegd, maar ik denk dat ze nu is waar ze moet zijn. Zo ziet ze eruit. 

Zijn waar je moet zijn

Ik ben ook op de plek waar ik moet zijn. Ook al weet ik niet altijd zeker of dat zo is. De beelden van Bo brachten me terug naar Singapore. De shots dat ze in een plantage loopt tussen al de tropische begroeiing. De beelden van street food. Ingrediënten die ik in Singapore als vanzelfsprekend begon te vinden en nu zó mis. Aaaal die dingen. 

En dan ga ik dus twijfelen. Onze tijd in Singapore. Damn, man. Wat een tijd. 

Soms zeggen we dus tegen elkaar: zullen we teruggaan? Aan de ene kant denk ik: ja, graag. Nu! Warmte, een hele fijne multi-culturele samenleving, tropische begroeiing, Javaanse Myna’s, 24uurs economie, mijn lieve vrienden en buren dáár, weekendjes weg naar Bali.

Maar aan de andere kant denk ik ook: het heeft me gevormd. Meer dan 100 keer (ik overdrijf niet) uit mijn comfort zone gestapt. Vakinhoudelijk ben ik met reuzensprongen vooruitgegaan, maar zeer zeker ook op persoonlijk vlak. Ik heb met mijn liefste collega Cláudia gewoon een háwker opgezet! En eten verkocht! En mensen gezonder gemaakt! In 35 graden zonder airco! En al het papierwerk overleefd! Met mensen over de hele wereld gewerkt! 

Nieuwe mogelijkheden en kansen

Als ik dát al kan, wat kan ik allemaal nog meer? Jaren hield ik mezelf ook stil hier in Nederland nadat ik mijn studie had afgerond. Ik ben degene die zó veel weet over eten. In relatie tot jouw gezondheid, maar ook smaakcombinaties, texturen en de duurzame aspecten ervan. Waarom draag ik dat niet uit? 

Hoe vaak ik ook twijfel of dit wel is wat het is en ik niet weer terug wil, of in een andere stad wil wonen of andere dingen wil beleven, meer wil reizen etc. Ik weet dat alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt, brengt waar ik nu ben. 

Ik ben enorm trots op het feit dat ik mijn eigen onderneming ben gestart. Never ever ever ever gedacht dat ik dat ooit zou doen. Het begon met een business opstarten aan de andere kant van de wereld. 0 idee over certificaten, mensen aannemen, inkoop, keuken ontwerpen, etc. etc. En tóch hebben we het geflikt. Damn, ik ben zo trots joh! En dan in Nederland bij terugkomst ‘gewoon’ maar weer even opnieuw 😉 

Delen en leren van onze FuckUps

Vorige week had ik een avond bij Bleyenberg, FuckUp Night. Ik deelde daar ook mijn verhaal. Of eerder gezegd: onze fuck-ups. Heel raar. Ik heb dit verhaal vaker gedeeld sinds ik terug ben. Altijd het succesverhaal, omdat ik zeer sterk geloof ik onze missie & visie. En omdat de hawker nog bestond. Ik was op afstand altijd nog onderdeel van het team nadat ik terug naar Nederland was verhuisd. 

Ik werd voor advies gevraagd, was aan het sparren, we stuurden elkaar foto’s ondanks (of dankzij) het tijdverschil. In oktober 2018 was ik weer een week in Singapore en ging natúúrlijk terug naar ‘onze’ hawker. Veel veranderd, maar ook nog zo veel hetzelfde. Alsof ik zelf niet weg geweest was. 

En toen deed ik ineens mijn verhaal bij de FuckUp Night. Waar je eigenlijk niks positiefs deelt, behalve wat er fout is gegaan. En het enige wat je kunt delen, is wat je ervan hebt geleerd. Maar dat doet de rest dus ook en het is een hele fijne manier om dingen te delen. Iedereen staat open en iedereen heeft een andere invalshoek.

Wat een bijzondere avond en wat mis ik het leven in Singapore joh. Wil ik terug? Tja, dat weet ik dus niet. Want de hawker bestaat inmiddels niet meer. Dus wat heb ik er te zoeken? Andere, nieuwe avonturen aangaan. Natuurlijk, dat kan. Maar dat kan ik hier in Nederland ook. Zoals je merkt, blijf ik nog even twijfelen. Maar blijf ik ook werken aan Een Vorkje Meeprikken. Want heel Nederland mag van mij weten dat ik besta en wat mijn missie is 🙂

Missie van Een Vorkje Meeprikken

Een Vorkje Meeprikken is wat ik nu ben en het graagste doe. Ik vind het enorm jammer dat ik een deel van mijn leven gedag heb moeten zeggen. Dat ik nu weer in een koud Nederland de winter heb doorgebracht. En mijn week soms voorbijgaat en ik denk: wat heb ik nu eigenlijk beleefd?

Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar. Zo dankbaar voor de kansen die ik krijg, wat ik heb mogen meemaken, wie ik heb ontmoet, met wie ik heb mogen samenwerken. Wauw. Gewoon wauw. 

En dat dit alles dan wordt aangezwengeld door 1 aflevering van Chef’s Table. Ik kan bijna nooit een aflevering kijken zonder enorm geïnspireerd te raken. Wil ik ook 18 uur per dag in een hete keuken staan? Nee, niet echt. Maar wil ik dag-in-dag-uit geïnspireerd raken, verhalen over eten delen, mijn kennis over eten delen… ja, GRAAG! En dat blijf ik dan ook graag doen hier.

Kleine side note: er komt dus een nieuwe Netflix serie, Street Food. Van de makers van Chef’s Table dus. O.a. over de hawkers in Singapore. Laat het me niet kijken hoor, dan krijgen jullie straks weer zo’n blog/relaas over de mooiste stad op aarde 😉 

Op de hoogte blijven

Wil je wekelijks alle nieuwtjes lezen? Schrijf je dan nu in voor de nieuwsbrief en heb als eerste een kijkje in de keuken van Een Vorkje Meeprikken! Krijg je meteen 3 GRATIS tips van mij cadeau om vandaag nog met een gezondere leefstijl te starten!

En volg jij mij al op Instagram , Twitter en Facebook ?

Gratis sessie

Zit jij met een prangende vraag en wil je graag even met mij een-op-een overleggen? Dan kun je altijd een gratis sessie aanvragen via mijn site.