Niet lezen als je geen keuken inspiratie wilt

Als ik aan ‘keukenverhalen’ denk, denk ik aan zoooo veel dingen. Lange tafels vol, veel eten, iemand die uren in de keuken staat, mooie omgeving, goede verhalen en inspiratie. En ga zo maar door.

Onze eigen keukenverhalen

Ook moet ik denken aan hoe het er bij ons vroeger aan de keukentafel aan toe ging. Mijn moeder lekker gekookt, ik zat met lange tanden sperziebonen weg te werken, we hadden het over onze schooldag en hóe de avond ook verliep: het eindigde altijd met ‘praatje poep’. Een grapje, een gek verhaal, maar het thema was nagenoeg altijd hetzelfde. Wij hadden zo onze eigen keukenverhalen 😉

Wij lachen of gillen, mijn vader gniffelend en mijn moeder herhaalde avond na avond: “Oh, het is weer zo ver hoor!”… Waarna het gevecht met mijn broertje en zus volgde over wie er aan de beurt was om de vaatwasser in te ruimen en alles naar de keuken te brengen. En de dag erop herhaalde alles zich weer. Ik kijk er nu weer vrolijk op terug 😉

Eten verbindt altijd

Tegenwoordig eet ik niks meer met lange tanden (ok, behalve geitenkaas) op en probeer ik alles. Ook heb ik gemerkt dat eten in iedere cultuur verweven zit, iedereen een andere band heeft met eten, er altijd bepaalde gebruiken aan gekoppeld zijn en eten altijd verbindt. En dat is met elke keuken zo!

Met mijn collega’s in Singapore, waar het team uit zo’n 19 verschillende nationaliteiten bestond, was eten altijd het onderwerp van gesprek. Niet per se dat iedereen een hardcore foodie was, maar iedereen eet nu eenmaal dagelijks en daar horen verhalen bij. Maandelijks hadden we zo’n avond met elkaar en deelden we verhalen. Eén iemand begon met een onderwerp en daarna kwam er discussie, vragen, anekdotes, etc. En omdat we allemaal van een ander land kwamen, waren dit zeer interessante avonden vol inspiratie. Je staat meer open voor elkaar, ook als je de volgende dag weer met je team aan de slag moet.

Of het nu over het geloof ging, de manier waarop het schoolsysteem werkte, hoe de politiek geregeld was, het maakte niet uit. We leerden zoveel van elkaar en stonden allemaal open voor het verhaal van de ander. Niet meteen komen met vooroordelen, omdat je nóóit weet wat erachter zit, dat werd met elk woord dat iemand uitsprak, duidelijker. Ik heb geluk gehad met deze enorm fantastische mensen te mogen werken en mis die avonden nog steeds.

Een plekje vrij aan tafel

Ik hoefde dus ook geen seconde na te denken toen ik op Instagram de woorden ‘een plekje vrij’, ‘keukenverhalen’ en ‘eten’ voorbij zag komen. Ik was onderweg en had eigenlijk geen tijd fatsoenlijk te reageren. Maar dat ik erbij wilde zijn was duidelijk.

Later las ik pas wat deze dames van Keukenverhalen doen en wat ik dus eigenlijk ging doen die avond: ‘Eén donderdag in de maand toveren we de prachtige Bookstor op het Noordeinde om van woonkamer tot eetkamer. We maken een lange tafel tussen de oude kasten vol boeken, onder een grote boom en met uitzicht op de sterrenhemel. Vijfentwintig onbekenden schuiven bij elkaar aan tafel en delen hun verhalen en de gerechten waarmee we de tafel vullen. Iedere maand ontdekken we nieuwe gerechten door samen te koken met iemand die ons meeneemt in alle smaken van zijn of haar keuken.’

Keuken van deze maand: Fermenteren, Nederlands

Deze avond was het de eer aan Thomas. Hij is scheikundige en heeft veel onderzoek gedaan naar de chemie van eten en voedingsmiddelen. Amber en Barbara hebben een avond samen met hem gekookt en veel geleerd over fermentatie.

Dit vertaalden zij naar het menu van deze avond en er werd vegetarisch gekookt met Nederlandse ingrediënten. Nu kun je denken: dat zal wel saai zijn… Maar oh no! Niet als je het fermenteren er op los laat. Zeker niet als je het koken aan deze dames over laat! Én niet als je peulvruchten op de juiste manier weet te bereiden. Een top menu dus! Maar wat aten we dan precies?

We startten met kombucha, wat een drankje is dat ontstaat uit fermentatie. Het wordt gemaakt van zwarte of groene thee, water, appelazijn, een kombucha-zwam en suiker.

Qua eten stond de tafel vol met lekkers en je kon alles mixen, matchen en vooral: delen met elkaar. Zo stond er boerenkoolchips en winterpostelein; een sausje met mierikswortel; een stoof van champignons, linzen en pompoen; een rauwkostsalade met citroenazijn (citroenrasp aan natuurazijn toevoegen en een aantal dagen laten staan); in mosterd gebakken kapucijners; een gepofte aardappel met prei en bietenroom; spruitjes met ‘piso’ (miso, maar dan met spliterwten) en gierst met bloemkool en yoghurtsaus.

Poeh! En alsof dat al niet lekker genoeg was, kwam er ook nog een toetje! Voor de rest een bieten-taartje met witte chocolade ganache en voor mij een homemade Snickers-bar (glutenvrij). Geweldig menu en ontzettend fijn dat er ook extra rekening werd gehouden met mijn ‘dieet’ (geen tarwe).

Foto’s en een filmpje van het eten deel ik vandaag met je op Instagram! Krijg je nog even een kijkje in de keuken!

Genoeg inspiratie voor de komende maand

Ondertussen met mijn tafelgenoten verhalen delen. Over eten, over werk, over andere culturen, over eerdere edities van Keukenverhalen, over boeken, over reizen, over kimchi, over vegetarisch eten, over ….. Goed, je begrijpt: ik ging overgelopen van de inspiratie weer naar huis 😉

Hmmm.. Heb ik hier mijn maandelijkse avondje met weer te pakken? Het zou zomaar kunnen! Dat dit de laatste keer was, is zéker niet het geval! Volg jij Keukenverhalen en de Haagse Schatten al?

Heb een fijn weekend!

Op de hoogte blijven

Wil je wekelijks alle nieuwtjes lezen? Schrijf je dan nu in voor de nieuwsbrief en heb als eerste een kijkje in de keuken van Een Vorkje Meeprikken! Krijg je meteen 3 GRATIS tips van mij cadeau om vandaag nog met een gezondere leefstijl te starten!

En volg jij mij al op Instagram , Twitter en Facebook ?