Vandaag ga ik je alles vertellen over één van mijn lievelingsgerechten. Voor het eerst zélf gemaakt, maar al zo’n 20 keer gegeten. De lat lag hoog en ik had veel geproefd, dus veel vergelijkingsmateriaal. Heel vaak aan anderen gevraagd hoe het precies gemaakt moet worden, maar niemand had echt een idee. Zelf maken doe je niet als het overal verkrijgbaar is… Maar dan ken je mij nog niet.
Buiten het feit dat ik het hier nog nergens op een kaart heb zien staan, wilde ik het heel graag eens proberen. Ik heb een recept gevonden en uiteraard wat aangepast. Want je kent me inmiddels wel een beetje toch. Of het gelukt is? En wát het precies is? Dat lees je hieronder.
De eerste keer deed ik het helemaal fout
De eerste keer dat ik dit at, waren wij zo’n 3 dagen koud in Singapore geland. Op huizenjacht, ik op banenjacht en die dag stond er een wandeltocht op de planning. Met een vriend die we al wat jaren kenden en uit Singapore komt. We gingen Bukit Timah ‘beklimmen’. Het is een heuvel, maar met de luchtvochtigheid & temperatuur voelt het zeer zeker als een bérg.
En aangezien het koude Nederlandse weer nog in ons systeem zat en we nog niet helemaal (of helemaal niet) gewend waren aan deze tropische hitte, besloten we goed te eten & drinken voor we gingen starten. We spraken af bij een hawker centre vlak bij de hill.
In een hawker centre zijn er allerlei losse eetstalletjes en haalt iedereen zelf bij een stalletje wat hij/zij wil eten. Sapjes & koffie haal je weer bij een losse hawker stall. Drie plekjes chopen en ieder onze eigen weg door de wirwar van stalletjes. Ik wilde iets zonder vlees, niet te veel en beetje groente. Een foto van een bord vol groen, noten en tofu trok mijn aandacht. Dat wil ik wel (nadat ik had gecheckt of er geen gekke varkensorganen o.i.d. inzaten – je weet immers nooit als je net nieuw bent in het land).
Eenmaal aan tafel begon ik te eten en nu denk ik alleen maar: waarom heeft Daniel niet verteld hoe het heurt? Hij hoefde heus niet zo beleefd te zijn, denk ik nu 🙂 Waarom snapte ik het zelf niet? Het was ok, het was eten, maar het was allesbehalve mijn lievelingsgerecht. Nu besef ik me dat ik zo’n lompe Hollander was die het niet begreep – of desnoods even navroeg. Nu pas heb ik in de gaten dat ik die dag mijn lievelingsgerecht at.
De tweede keer was ik pas betoverd
Pas veel later – ik denk een maand of 6 later – at ik het opnieuw. Met mijn collega’s ging ik iedere dag naar dezelfde hawker centre. Genoeg keuze, veel plek, dichtbij, lekker eten. Eens in de zoveel tijd liepen we naar een andere als iemand trek had in een specifiek gerecht wat bijv. alleen daar te verkrijgen was.
Ik volgde vaak trouw, want locals know best toch? Dit keer hadden mijn collega’s trek in ‘Thunder T’. Ik had er nog nooit van gehoord. Verwachtte een explosie qua pittigheid en verder weinig bijzonders. Bleek volkomen onwaar.
We gingen naar een stall waar alleen vegetarian food te verkrijgen was. In eerste instantie leek het erop dat je alleen kon kiezen uit alle bakken die er voor ons in de vitrine uitgestald stonden. Gestoomde, gefrituurde, gewokte groenten, tofu en allerlei ander lekkers. Dat was niet wat zij voor mij bestelden.
Ergens achterin hing een kleine poster met Thunder Tea Rice (ik had het sowieso dus verkeerd verstaan) en herkende ineens de foto! Dit had ik eerder op. Was dit daadwerkelijk wat ze mij wilden aanraden? Was toch vrij weinig aan? Ik mocht kiezen tussen witte of bruine rijst en verder moest ik ze maar vertrouwen. Oh my, wat ben ik daar nu nog bij mee. Sindsdien was ík degene die het hele zootje collega’s naar de andere hawker meesleepte voor mijn Thunder Tea Rice (en dus niet Thunder T, haha).
Wat is Thunder Tea Rice?
Thunder Tea Rice of Hakka Lei Cha Rice. Dit gerecht bestaat uit rijst met verschillende toppings (groenten, tofu, noten, radijs pickle, gedroogde ansjovis) en wordt geserveerd met thee-soep gemaakt van thee, noten, zaden en kruiden. Klinkt ‘bijzonder’ of ‘apart’ hè? Maar geloof me: het is werkelijk geweldig. Moet je alleen wel even weten hoe je het eet 😉
De eerste keer at ik namelijk alleen de toppings met rijst. Prima geroerbakte groenten, maar verder natuurlijk gewoon een droge bende. Totdat ik snapte dat dat kommetje dat je erbij krijgt, daar dus óverheen moet gieten. Ik houd niet van soep, dus ik liet dat de eerste keer gewoon staan. Maar wát een smaak zit daarin en wát is dat lekker met de rest!
Waar komt de naam Thunder Tea Rice vandaan?
“Lei Cha literally translated to pounded tea. The word thunder (also
Tegenwoordig wordt de tea-paste (ik leg je er zo meer over uit) gemaakt in een blender of met een staafmixer. Vroeger gebeurde dat met een vijzel. De thee wordt daarin fijngestampt, ‘pounded’ dus. Het komt dus door het woord van het geluid & de handeling zelf.
De naam is dus geen verwijzing naar iets pittigs, wat ik in eerste instantie dacht 🙂
Perfect voor het opmaken van restjes
Ik at alleen en was weer eens door de keuken aan het struinen. Wat heb ik nog liggen? Wat is te weinig voor 2 personen? Wat moet er vandaag op? Welke restjes heb ik nog? En helemaal uit het niets kwam ineens de gedachte om mijn lievelingsgerecht te maken. Maar heb ik daar wel de juiste dingen voor in huis – buiten de toppings? Ik had namelijk nooit uitgezocht hoe die soep nu precies gemaakt wordt en niemand die me het eerder kon vertellen.
Hoe wordt de thee-soep gemaakt ?
De soep begint met een geconcentreerde pasta. Later wordt daar gekookt water bij gevoegd en krijg je soep. Die soep die giet je dan weer bij de vúlling van de soep – dat vergeet je hopelijk nu niet meer 😉
Omdat ik eerder dit gerecht dus at met locals, heb ik vaak gevraagd hoe dit precies gemaakt wordt. Maar als het overal te verkrijgen is en het is lekker & goedkoop… waarom zou je het dan zelf gaan maken? Nouja, bijvoorbeeld als je in Nederland woont? 😉 Deze week ben ik dus pas wat research gaan doen en het verklaart een hoop.
Ergens kun je de smaak wel duiden, maar helemaal ontleden is lastig. Het verbaasde me bijvoorbeeld dat er maar vrij weinig ingrediënten in de soep verwerkt worden. Ideaal natuurlijk, want we willen geen uren in de keuken staan.
De pasta wordt gemaakt van basilicum, munt, koriander, mugwort leaves (ai cao ye / bijvoetskruid), pinda’s, sesamzaad, theebladeren en zout. Het recept varieert en verschilt per familie / regio. Soms wordt er ook een beetje gember gebruikt. Het kruid heb ik bij dit recept achterwege gelaten, maar de rest had ik in huis (en is in de supermarkt te koop).
Gezond eten was echt nog nooit zo lekker. Het is licht bitter, veel zoetige tonen en lekker hartig. Het is lekker om alles te mixen in je kom, zodat alles samenkomt bij iedere hap. Maar: het wordt wel los geserveerd – zodat je zelf kunt bepalen hoeveel soep je toevoegt en de presentatie van de toppings is zo ook leuker natuurlijk.
Welke thee gebruik je hiervoor?
Dit gerecht wordt in principe met groene thee gemaakt. Ook kun je gebruik maken van Chinese oolong thee als je dat eens wilt proberen. Dat is iets bitterder, maar als je er van houdt is dat natuurlijk top.
Voor de pasta kun je de theeblaadjes zelf toevoegen, maar omdat ik niet wist hoe sterk de smaak zou worden, heb ik de thee van 2 zakjes groene thee getrokken in een klein beetje heet water.
Mijn versie van dit gerecht
Al gauw vond ik een recept en die heb ik iets versimpeld. Dit recept was mijn eerste poging en beviel me fantastisch. Waarom dan moeilijk doen met allerlei ingewikkelde ingrediënten, als je dit gewoon hebt liggen?
Recept voor een snelle & simpele Thunder Tea Rice
Wat heb je nodig voor deze Singapore-topper? (2 porties)
Voor de thee-pasta:
- basilicum, 1/2 bosje
- koriander, 1/2 bosje
- munt, 1/4 bosje
- 40 gr geroosterde pinda’s
- 1 el sesamzaad
- 1 tl groene thee (of 2 zakjes)
- 1/4 tl zout
- gekookt water
Voor de toppings:
- een flinke schep gekookte (bruine) rijst
- 300 gr gemixte groene groenten, in kleine stukjes (dit kan zijn: kool, bonen, bladgroente)*
- 1 teentje knoflook
- 200 gr tofu (stevige (tau kwa) i.p.v. silken tofu)
- wat olijfolie om in te bakken
- peper en eventueel zout
- een handje pinda’s
- naar wens: gedroogde ansjovis, radijs-pickle
* Denk hierbij aan Chinese kool, witte kool, paksoi, spinazie, sperziebonen, peultjes, bosui, etc. Eigenlijk alles wat je nog op moet maken deze week 😉
Het recept kun je dus vegetarisch en vegan serveren. Maar laat dan de gedroogde ansjovis achterwege.
Hoe maak je dit bord vol comfort food? (2 porties)
Het maken van dit recept bestaat uit 2 delen, de pasta en de toppings.
Voor de toppings geldt eigenlijk de ‘normale’ bereiding per (groente)soort die je gebruikt. Zo kan de bosui er rauw in, de pinda’s geroosterd, de Chinese kool en de sperziebonen geroerbakt, de rijst gekookt en de tofu gebakken. Bij mij komt het weleens voor dat ik groente-restjes (al bereid) en rijst (al gekookt) overhoud. Heb jij dat ook weleens? Perfect, dan is de soep nóg sneller klaar!
Voor de thee-pasta:
- Rooster de pinda’s in een droge pan en laat even afkoelen
- Doe de 2 theezakjes in een kommetje en giet er wat gekookt water op, laat de thee zo’n 10 minuten trekken
- Was de groene kruiden en hak grof
- Doe dan de kruiden, pinda’s, sesam, thee en het zout in een keukenmachine/blender en pureer tot een pasta (dit kan ook in een hoge beker met staafmixer). Het water van de thee helpt bij het mixen, maar je hoeft er nog geen soep van de maken
Voor de toppings:
- Kook de rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking (gebruik zilvervlies-, bruine basmati- of rode rijst)
- Rooster de pinda’s in een droge pan en laat even afkoelen
- Hak de knoflook fijn, was de groenten en snijd in kleine stukjes
- Roerbak de groenten samen met de knoflook in wat olijfolie
- De tofu snijd je in kleine blokjes en die bak je in een beetje olijfolie terwijl je het steeds omschept; breng daarna op smaak met peper en eventueel zout
Nu is alles klaar en is het tijd om te serveren. Schep de thee-pasta in 2 kommen en giet er gekookt water op. Denk hierbij aan 250 ml, een ‘normale’ hoeveelheid voor een kom soep. Roer even door.
Schep alle toppings in een andere kom of diep bord. Begin met de rijst en verdeel de groenten, tofu en pinda’s er omheen.
Serveer het bord & de kom los. Dan kan iedereen dit aan tafel zelf inschenken. Niet alleen een show-element, maar ook per persoon zelf op smaak te brengen. Let wel: het is een goed gevulde soep, dat hoort 🙂
Goedkeuring krijgen van de locals
Qua smaak moest ik het vooral zelf beoordelen. Maar wat betreft de looks was ik benieuwd of ik de goedkeuring van mijn ex-collega’s zou krijgen. Daarom stuurde ik een foto door van mijn bord en hierbij een kleine greep uit de reacties:
- “Oooo thunder tea rice! The photo looks good!”
- “Wah! Nice one! Where is the picked radish?;)”
- “Oooh
wow that is not far off!” - “Uau! That is impressive! Thunder tea rice, yum!”
Met welke restjes maak jij deze top soep?
Ik weet dat het misschien niet een alledaags recept is, maar ik raad het je zó erg aan! Ik hoop dat je dit eens maakt met de restjes die je nog hebt liggen. Wat moet er deze week nog op?
Nooit gedacht dat dit ooit mijn lievelingsgerecht zou worden. Ik houd helemaal niet van soep! En toch… Jeetje, wat ben ik blij dat ik het recept nu heb.
En super blij dat ik ‘heel per ongeluk’ een extra portie heb gekookt. Die staat nu in mijn vriezer te wachten tot ik op een dag weer heul veel zin heb in deze geweldige kom vol comfort food. Zou zo maar eens heel binnenkort kunnen zijn 😉
Heb ik nog een laatste vraag aan je na het lezen van dit stuk. Is je iets opgevallen aan de foto’s? En heb je enig idee wat ik in al mijn enthousiasme ben vergeten? Laat het even weten onder mijn bericht, ik ben benieuwd of je deze blunder hebt gezien 😉
Clau, heb je nog meer tips?
Ben je nu benieuwd naar recepten voor 1x koken & 2 x eten of wil je meer leren over maaltijdplannen? Lees dan meer over de workshop of check de recepten waarin je alles zelf kunt leren en toe kunt passen op jóuw leven! Niet te lang in de keuken, wel gezond eten. Hoe klinkt dat?